രണ്ടു വർഷത്തിന്റെ ചെറിയ ഇടവളയ്ക്കുശേഷം വീണ്ടും ആ പഴയ - ന്യൂ നോർമൽ (വാക്ക് കടം കൊണ്ടത് ) സ്കൂൾ പരിസരങ്ങളിൽ നിന്ന് പതിഞ്ഞ താളത്തിൽ "ഗുഡ് മോർണിംഗ് ടീച്ചർർർർർർർർർർർ....." ന്നു പറയാനൊരുങ്ങുകയാണ് നാം. വലിയ പ്രതീക്ഷയിലും ചെറിയ ആശങ്കയിലും ആ പഴയ ഇടങ്ങളിലേക്ക് നാം വീണ്ടും മടങ്ങിയെത്തുന്നു.
മടങ്ങിയെത്തുമ്പോൾ പറയാൻ ഒരുപാട് പരിഭവങ്ങളുമായി അവിടെ ചിലർ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാവും. നമ്മുടെ പേരുകൾക്കൊണ്ട് നാം ചിത്രം വരച്ച ചുവരുകളും നാം തലവച്ചുറങ്ങുകയും വല്ലപ്പൊഴുമെങ്കിലും താളം പിടിച്ചിട്ടുള്ള ബഞ്ചും ഡസ്കും. ആ വാക്കുകൾക്ക് പരിഭവത്തിന്റെ ഇടർച്ചയും ആവേശത്തിന്റെ വേഗവും.
ഇനി ഉച്ചനേരങ്ങൾക്ക് രുചികൂടും.
വഴിയിലെ മാവുകൾ ഏറുകൊണ്ട് മാങ്കറ ചുരത്തും.
തോടുകളിലും ആറുകളിലും പേപ്പർ കപ്പലുകൾ കാറ്റിന്റെ ഗതിയറിയാതെ ഒഴുകി നടക്കും.
ഒരായുസിൽ പറഞ്ഞു തീരാത്തത്ര കഥകളുള്ളതിനാൽ ക്ലാസ്സ് ബോർഡുകളിൽ രക്തസാക്ഷികളുടെ പേരുകൾ നിറയും.
കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ മുതുകുകളിൽ അറിവു ചുമക്കുന്നതിന്റെ തഴമ്പ് വളർന്നുവരും.
കഞ്ഞിപ്പുരയിൽ നിന്നുയരുന്ന പുക മേഘങ്ങളോട് ആവേശം പറയും.
ഓഫീസ് മുറിക്ക് മുന്നിൽ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ബെല്ല് ആവേശംകൊണ്ട് സ്വരം മറക്കും.
മഴനനഞ്ഞ തണുപ്പിനെ ക്ലാസിന്റെ ചൂട് വായുവിൽ അലിയിച്ചുകൊല്ലും.
ഹോം വർക്കുകൾ ക്ലാസ് ഗ്രൂപ്പുകളിലൂടെ ഇറങ്ങി നടക്കും.
ചിലേ നേരങ്ങളിലേക്ക് മാത്രമുള്ള, മരുന്നില്ലാതെ മാറുന്ന വയറുവേദനയും തലവേദനയും കുട്ടികളിൽ പകർച്ചവ്യാധി കണക്കെ പടർന്നു പിടിക്കും.
വലിയ ക്ലാസുകളുടെ ലാബുകളിൽ നിന്ന് പുതിയ രാസപ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ഫോർമുലകൾ ടെസ്റ്റ് ട്യൂബ് പൊട്ടി ക്ലാസ് മുറികളിലൂടെ അലഞ്ഞു നടക്കും.
അതേ, സ്കൂളു തുറക്കുമ്പോൾ വെറുമൊരു വാതിൽ മാത്രമല്ല തുറക്കപ്പെടുന്നത്.
അതാഗ്രഹങ്ങളിലേക്കാണ്....
അത് സൗഹൃദങ്ങളിലേക്കാണ്...
അത് ശീലങ്ങളിലേക്കാണ്...
അതാവേശങ്ങളിലേക്കാണ് തുറക്കപ്പെടുന്നത്.
വീണ്ടും അറിവുനേരങ്ങളെ ഓർമ്മിപ്പിച്ച് സ്കൂളുകൾ ഒച്ചവച്ചു തുടങ്ങുന്നു.
കുഞ്ഞുങ്ങളേ നിങ്ങൾക്കാശംസകൾ.....
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ