2020, ഫെബ്രുവരി 11, ചൊവ്വാഴ്ച

വൈകുന്നേരങ്ങളും പടികളും

വൈകുന്നേരങ്ങൾ വൈകുന്നേരങ്ങളല്ല
അതിൽതന്നെ ഒരു ദിവസമാണ്
മണിക്കൂറുകൾക്ക് നിമിഷങ്ങളുടെ മാത്രം ദൈർഘ്യമുള്ളവ
കുഞ്ഞു കന്നത്തരങ്ങളുടെ ചെറിയ 
ആയുസിൽ കൊഴിഞ്ഞു പോകുന്നവ
പടികളിറങ്ങി ആരംഭിക്കുകയും
പടികൾ കയറി മറയുകയും ചെയ്യുന്ന
കുഞ്ഞു നിമിഷങ്ങളുടെ വലിയ ദിവസങ്ങൾ
വെറുതേ മിണ്ടാനും പിന്നേം പറയാനുമുള്ള
ചെറിയ വായിലെ വലിയ വൈകുന്നേരങ്ങൾ
പടികളിൽ ചടഞ്ഞിരിക്കാനും 
പടികളിലെ ഫോട്ടം പിടിക്കാനുമുള്ള 
പതിവായുള്ള വൈകിപ്പോകലുകൾ
വലിയ ആനന്ദങ്ങളുടെ ചെറിയ വൈകുന്നേരങ്ങൾ
വലിയ ആനന്ദങ്ങളുടെ ചെറിയ ഇടങ്ങൾ


നമ്മുടെ പടികളും വൈകുന്നേരങ്ങളും.

2020, ഫെബ്രുവരി 2, ഞായറാഴ്‌ച

ക്യാമ്പോർമ്മകൾ


'സൗഹൃദ' 2020
അങ്ങനെ കാര്യങ്ങൾക്ക് ഏതാണ്ട് തീരുമാനമാകുന്നു. അഞ്ചുദിന സഹവാസ ക്യാമ്പും അവസാനിക്കുന്നു. ദിവസങ്ങൾക്ക് പതിവില്ലാത്ത വേഗമുള്ളതുപോലെ. എത്രവേഗത്തിലാണെല്ലാം ഓർമ്മയാകുന്നത്. നാളെ നമ്മളും....
വല്ലാത്തൊരു ത്രില്ലിലായിരുന്നു നാം. പറഞ്ഞു കേട്ടിടത്തോളം ക്യാമ്പിനെ വെല്ലാൻ മറ്റൊന്നിനുമാവില്ലായിരുന്നു. 2 വർഷ ബി.എഡ്. കരിക്കുലത്തിലെ എക ആശ്വാസം.
വല്ലാത്തൊരു ആകാംക്ഷയിലും അതിരുകവിഞ്ഞ ആത്മവിശ്വാസത്തിലുമായിരുന്നു നമ്മൾ. കാരണം അത്രയും ഹൃദ്യമാകുമെന്ന പ്രതീക്ഷതന്നെ. എല്ലാത്തരത്തിലും നമ്മൾ സജ്ജരായിരുന്നു - മാനസികമായും ശാരീരികമായും. ക്യാമ്പിനെ എതിരേൽക്കാനുള്ള മിനുക്കുപണികൾ. എല്ലാം സുന്ദരമാക്കാനായിരുന്നു.
പേരുപോലെ തന്നെ എല്ലാത്തിനോടും സൗഹൃദപരമായി ആരംഭിക്കാൻ നമ്മളാഗ്രഹിച്ചു. അതിനു മുന്നോടിയായി നമ്മൾ 'Seed pen' തയ്യാറാക്കി. കഴിയുന്നിടത്തോളം പ്ലാസ്റ്റിക് ഉപേക്ഷിച്ചു. എല്ലാം ഭംഗിയായി നടന്നു. ഗ്രൂപ്പു തിരിഞ്ഞുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങൾ, നല്ല നിലവാരം പുലർത്തിയ ക്ലാസുകൾ, നമ്മൾ തന്നെ തയ്യാറാക്കിയ ഭക്ഷണങ്ങൾ, കളിചിരികൾ, കുന്നന്താനത്തെ അന്തേവാസികളോടൊപ്പമുള്ള നിമിഷങ്ങൾ, വൺ ഡേ ടൂർ, മാസ്സ് കുക്കിംഗ്, കൾച്ചറൽ പ്രോഗ്രാംസ്, ക്ലീനിംഗ്, യോഗാ ക്ലാസ്, എയ്റോബിക്സ്, ചെടിച്ചട്ടി പെയിന്റിംഗ്, ക്യാമ്പ്ഫയർ, Nature Walk അങ്ങനെ സംഭവ ബഹുലമായ അഞ്ചു ദിവസങ്ങൾ....

രാത്രിയിലെ ഉറങ്ങാതിരിക്കലുകൾ, ആരുമറിയാതെയുള്ള വാനനിരീക്ഷണം, അടുക്കളയിലെ കോലാഹലങ്ങൾ - ഉപ്പു നോക്കാനുള്ള എത്തിനോട്ടങ്ങൾ, ഭക്ഷണമേശയിലെ പിടിവലികൾ, വാരിക്കൊടുക്കാനുള്ള തത്രപ്പാടുകൾ. ഇങ്ങനെ ഭംഗിയുള്ള കുറച്ച് നിമിഷങ്ങൾ....
എന്നിട്ടും നമ്മൾ വല്ലാതെ മടുത്തു പോയിരുന്നു ഒന്നും ആരെയും തൊടുന്നില്ല എന്നൊരു തോന്നൽ.എന്തൊക്കെയോ ചെയ്ത് എന്താക്കെയോ പറഞ്ഞ് നമ്മൾ കടന്നു പോയി. ആരുമായും നേരാംവണ്ണം ഒന്നു മിണ്ടാൻകൂടി കഴിഞ്ഞില്ല. മനസു നിറയാതെയാണ് മടങ്ങിയത്. ഇതൊന്നു കഴിഞ്ഞുകിട്ടിയാൽ പോകാമായിരുന്നു എന്ന അവസ്ഥ.

എന്നിട്ടും മനസു നിറച്ച ചില അപൂർവ്വ നിമിഷങ്ങൾ. എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഉള്ളു നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എത്ര സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു നമ്മൾ. നിറയാൻ ബാക്കിയുള്ള ഭാഗത്തെക്കുറിച്ചല്ല, നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഭാഗത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കൂ.
അങ്ങനെ മനസു നിറച്ച് ക്യാമ്പ് അവസാനിക്കുന്നു.
ഇനി കാത്തിരിപ്പിന്റെ ചെറിയ ഇടവേള - ആ വലിയ സന്തോഷത്തിന്.
ശേഷം, ഇനിയും ബാക്കിയായ ദിനങ്ങളക്കുറിച്ചുള്ള വ്യാകുലത്തിലിങ്ങനെ.........

വിളക്കുമരം

എല്ലാക്കാലത്തേക്കും മിന്നാമിന്നിയുടെ ചെറിയ പ്രകാശത്തിൽ അവരിങ്ങനെ ഉയർന്നുനിൽക്കുന്നു ആ ചെറിയ പ്രകാശത്തിൽ  തൊട്ടു നടക്കാൻ നമ്മുടെ മിഴികൾക്ക് ത...